Wat als je kind nooit verandert… maar jij wel?

Soms fluistert de hoop iets wat je eigenlijk niet durft te denken:

“Misschien wordt het ooit makkelijker.”

“Misschien groeit hij eruit.”

“Misschien komt er een diagnose, een behandeling, een doorbraak.”

Misschien verandert mijn kind.

En soms… gebeurt dat niet. Of niet zoals je had gehoopt. Niet in de mate die je stilletjes had verwacht. Niet op de tijdlijn die je hart had uitgezet.

Dan sta je daar; midden in het leven dat zich maar blijft aandienen. Tussen de therapieën, de zorgen, de dagen die meer vragen dan geven. En dan kan er iets knappen. Of iets zachtjes verschuiven.

En dat is het moment waar ik het vandaag over wil hebben.

Niet het moment waarop je kind verandert. Maar het moment waarop jij dat doet.

De verschuiving van fixen naar dragen

We zijn vaak zo gericht op helpen, ondersteunen, begeleiden.... en terecht. Onze kinderen hebben ook hulp nodig. Maar wat als al dat helpen ook een dekmantel is voor iets anders?

Wat als we soms proberen te fixen omdat we het moeilijk vinden te dragen?

Te dragen dat je kind anders is. Dat hij misschien nooit zelfstandig zal wonen. Dat zij nooit zonder begeleiding naar school kan.

Dat je je dromen langzaam ziet verdampen en je er iets voor in de plaats moet zetten wat nog geen naam heeft.

De rouw waar geen afscheid bij hoort

Er is een vorm van rouw die geen einde kent. Geen afscheid, geen uitvaart, geen sluiting. Alleen een herhaalde confrontatie met wat er níet is. En dat, lieve moeder, is slopend.

Maar het is ook precies daar, in die ruimte tussen verlies en leven, dat jij kunt veranderen.

Niet door het mooier te maken dan het is. Niet door de pijn te negeren.

Maar door toe te geven dat je mag leren leven mét in plaats van vechten tegen.

Jij verandert… en dat verandert alles

Misschien leert je kind niet praten. Misschien komt er geen vriendje, geen diploma, geen zelfstandigheid.

Maar misschien… leer jij wel zachter te worden. Meer aanwezig. Minder gejaagd. Misschien ontdek je dat liefde niet zit in resultaat maar in aanwezigheid.

Misschien groeit jouw vermogen tot dragen, tot loslaten, tot zijn.

En dan verandert er toch iets. Niet buiten je. Maar in jou.

De echte winst

De échte verschuiving is niet van probleem naar oplossing. Maar van controle naar overgave. Van angst naar vertrouwen. Van fixen naar voelen.

Het is de beweging van overleven naar werkelijk leven.

In alle rauwheid én schoonheid die dat met zich meebrengt.

Tot slot

Wat als je kind niet verandert? Dan verandert de wereld misschien niet.

Maar als jij verandert, verandert de manier waarop je de wereld ervaart.

En dat maakt alles anders.

Dat is geen opgeven. Dat is overgave. Dat is moed.

En bovenal: dat is liefde.