Jij bent het fundament waarop je kind kan groeien.
Zorg goed voor jezelf!
Ik heb mezelf lang weggecijferd in de zorg voor mijn kinderen,
dit resulteerde erin dat mijn leven lang voelde als overleven.
Mijn naam is Sarah de Winter. Ik wilde altijd al graag moeder worden. Maar waar ik geen rekening mee had gehouden was dat mijn leven er compleets anders uit zou gaan zien dan ik voor mogelijk had gehouden.
Ik heb co-ouderschap met de vader van mijn oudste zoon, waarvan ik al vroeg gescheiden ben. Samen met mijn huidige man heb ik nog een zoontje gekregen, met uiteindelijk de diagnose autisme. Samen met onze hond, Billie, wonen we in Heerlen.
Met een achtergrond bij de Nationale Politie heb ik jarenlang ervaring opgedaan in zowel operationele functies als op leidinggevend niveau. Gedurende mijn tijd als agent heb ik onder hoge druk en in gevaarlijke situaties gewerkt, wat me een diepgaand inzicht heeft gegeven in hoe mensen reageren onder stress en wat hun gedrag over onszelf kan weerspiegelen. Deze ervaringen hebben mijn interesse in de mens en zijn gedrag en hun onderliggende pijn verdiept.
Wat mij kenmerkt, is mijn gedrevenheid naar ontwikkeling en het verkennen van mogelijkheden, ongeacht welke uitdagingen er op mijn pad komen. Het zoeken naar groei, zowel persoonlijk als professioneel, is een belangrijke waarde in mijn leven en werk.
Wat deed ik toen mijn leven compleet anders verliep dan ik voor ogen had?
Ik ging nog harder werken om te kunnen voldoen aan het “beeld” dat ik had van hoe een gezin eruit zou moeten zien. Het beeld dat ik om me heen zag, dat ik van thuis had meegekregen en dat ik op tv zag. Ik probeerde alle ballen hoog te houden. Alle vriendschappen te onderhouden, alle feestjes te bezoeken, te werken, mijn huishouden in orde te hebben, sporten en noem maar op. Ik wilde laten zien dat ik het wel allemaal aankon, dat ik sterk was. Ik regelde het allemaal wel en zorgde voor iedereen die het nodig had. Ik verdiepte me in alles wat nodig was om mijn kind beter te begrijpen en om te zorgen dat hij kreeg waar hij recht op had. Ik ging op hoge poten mijn gelijk halen bij instanties en hulpverleners. Vaak haalde ik in gesprekken de heks in mezelf naar boven. en hoewel ik hier ook veel suceces mee boekte, voelde ik me niet begrepen. Hierdoor ging ik nog harder vechten, zodat mijn kind kreeg waar het recht op had. Het was mijn taak om hiervoor te zorgen. Ondertussen sloot ik me compleet af voor mijn eigen gevoelens, behoeftes, wensen en verlangens.
Ik creëerde mijn eigen waarheid:
Mijn leven als moeder van een kind met een "beperking" is zwaar, er is weinig goede hulp beschikbaar. Ik moet het zelf doen want niemand begrijpt me. Ik moet vechten voor wat mijn kind nodig heeft en waar hij recht op heeft.
Dit kostte natuurlijk veel energie.
Ondertussen was ik thuis niet te genieten, werd er steeds minder gelachen, liep mijn relatie bijna stuk en gingen de gesprekken alleen nog maar over de “beperking” van onze zoon en de gevechten die we nog moesten gaan voeren. Ik maakte weinig tijd voor leuke activiteiten met mijn oudste zoon en man en vriendschappen verwaterden. In mijn beleving was dit te wijten aan de slapeloze nachten, het onbegrip en de onkunde van anderen, het systeem dat niet goed in elkaar zit en noem maar op. Het lag aan iedereen behalve aan mijzelf.
Was dit het leven dat ik wilde leven?
Ik merkte steeds meer dat dit niet het leven was dat ik wilde leven. Dat ik mezelf steeds minder leuk vond en dat dit anders moest. Maar ik had geen idee hoe het anders kon. Tot ik een coach ontmoette waarmee ik in gesprek raakte. Zij kon de vinger snel op de zere plek leggen en stelde me vragen waarvan ik de antwoorden wel wist maar ze eigenlijk niet hardop wilde en durfde uit te spreken. Ik ontdekte dat zelfkennis ervoor zorgde dat ik beter voor mezelf ging zorgen, dat ik andere keuzes kon maken. Het viel me op dat er veel hulp is voor de kinderen zelf en dat de focus ligt op omgaan met hun diagnose of "beperking" of hulpvraag. Er is echter vaak pas hulp voor de ouders van een kind dat “anders” is, als het te laat is. Als je relatie stuk is, je in een burn-out bent beland of overspannen bent.
Door welk proces ging ik:
Als moeder van een kind met een "beperking" ging ik door een eenzaam en persoonlijk proces dat veel van mij (en mijn partner) vroeg. Ik kwam in een overlevingsmodus terecht en stond weinig stil bij wat het met mij deed. Ik dacht niet na over het verlies van mijn dromen, verlangens en verwachtingen, daar had ik geen tijd voor. En toch merkte ik, dat hoe meer ik aan de slag ging met mezelf, met mijn overtuigingen, mijn geschiedenis en mijn verdriet dat ik juist steeds meer energie kreeg. Alsof er ruimte werd gemaakt, alsof je een grote opruiming van binnen hebt en steeds dichter bij jezelf komt.
Welke inzichten leverde dit op:
Dat mijn kinderen de grootste spiegel waren in de stukken waar ik zelf nog wat in te leren had.
Ik leerde mezelf beter leren kennen, mijn patronen herkennnen en dat beter voor mezelf zorgen er echt voor zorgde dat ik een leuker, gelukkiger en fijner mens werd. Hierdoor kan ik beter en langdurig voor mijn kinderen zorgen met veel meer energie. Dit merkte ik ook in de sfeer en energie in huis en zeker bij mijn kinderen.
En zo ontdekte ik mijn passie:
Ik was zo onder de indruk van de inzichten die ik hier opdeed over mezelf en het effect hiervan binnen mijn gezin dat ik besloot om me hierin te gaan verdiepen.
Ik volgde cursussen en opleidingen en verdiepte mijn eigen persoonlijke reis. Ik keek steeds meer in de spiegel, die mijn kind me voorhield.
Ik deed het nog steeds alleen!
Maar, ik deed het nog steeds alleen. En terwijl ik dacht dat ik heel goed op weg was viel ik alsnog uit op mijn werk. Als politieagente die jaren op straat had gewerkt, kreeg ik nu zelf een diagnose en wel PTSS. In de ruim 20 jaar die ik bij deze werkgever werkte had ik veel ellende gezien en meegemaakt en ook dit had ik altijd weggestopt. Ik was heel goed in "gewoon doorgaan". Alles wat ik had weggestopt aan emoties had zich vastgezet in mijn lijf en nu kwam het eruit. Het was de meest donkere periode in mijn leven, waarin angst mij volledig overnam en zelfs het zorgen voor mijn kinderen compleet stil legde. Ik besloot om iets te doen wat ik nog niet eerder had gedaan. Ik vroeg om hulp! Investeerde opnieuw in mezelf, ontdekte de kracht van ademhaling en leerde mezelf op een nog diepere laag kennen.
Wat was dit waardevol!
Ik leerde opnieuw luisteren naar mijn lichaam, de kleine signalen die het afgeeft en uiteindelijk grote signalen als je niet wil luisteren. Ik leerde weer echt voelen! Ik heb ervaren wat er gebeurt als je te veel stress en opgeslagen pijn blijft wegstoppen. Hoe dit niet alleen jou, maar ook met je gezin beinvloedt.
Ik leerde over hoe ik omga met verlies en rouw en trauma (of hoe ik hier eigenlijk helemaal niet mee omging). En ik leerde nog meer kiezen voor mezelf! Wat echte zelfzorg is en hoe ik mijn leven opnieuw betekenisvol en met energie, plezier, rust en liefde voor mezelf weer kon leven. En dat gun ik jou ook!
Mijn passie is om jou te ondersteunen in je reis naar zelfzorg, balans en persoonlijke groei. Samen creëren we een veilige ruimte waarin je kunt leren, groeien en weer kunt ademhalen..
De verandering die ik zocht zit in mezelf!
Hoewel mijn leven inderdaad compleet anders is verlopen dan ik ooit gedacht had, is er nu plaats voor nieuwe dromen, wensen en verlangens. De zorg voor onze zoon is niet veranderd en toch voelt hij minder "zwaar". Naast de zorg voor onze kinderen is er ruimte ontstaan voor mezelf, voor de relatie met mijn partner en onze wensen en dromen (persoonlijk en gezamenlijk).
Wij zijn echt van overleven naar leven gegaan.
Wat spiegelt "jouw" kind in jou?
Durf jij in die spiegel te kijken?
Kinderen leren door hetgeen ze zien,
door dat wat je doet (niet door dat wat je zegt).
Je leert je kind dus een belangrijke les door er zelf toe te doen!
Door in jezelf te investeren.
Door voor jezelf te zorgen!
IK DOE ERTOE! Zodat jij voelt, dat jij ertoe doet!
Ik help jou om jezelf terug te vinden, door krachtige coaching en ademwerk, zodat je naast moeder ook weer jezelf kunt zijn.
Joyce NZ
"een dikke vette WOW... vanaf de andere kant vd wereld. Verder weg dan in NZ kun je niet zitten van je coach in NL.
Maar wat voelde ze dichtbij! Ik werd gecoacht door Sarah via Facetime, maar wat heeft zij mij enorm geholpen! En wat heeft ze mij een berg aan inzichten gegeven. en een veld vol zaadjes geplant.
Ik kan alleen maar zeggen: "Wat ben Ik JALOERS!!!! op de mensen die in persoon met Sarah mogen gaan werken!!"
Dankje Sarah.... Ik hoop oprecht dat er veel mensen het zichzelf gaan gunnen om met jou aan de slag te mogen gaan en dan oprecht hun beste leven te gaan leven...."
Dunja
"Een warm welkom, een veilige omgeving waarin alles er mag zijn. Ik heb een ademhalingssessie mogen ervaren onder begeleiding van Sarah. Ik kon zonder schaamte de diepte in en voelde me gedragen. Sarah begeleidt je op een duidelijke liefdevolle manier. Ze is er volledig voor jou en dat ervaar je ook echt. Alles valt samen als je over durt te geven aan het moment en de begeleiding van Sarah🙏"
Diana
"Sarah creëert met haar zijn : vertrouwen, rust en veiligheid. Wat ontzettend fijn om de ademsessie bij Sarah te mogen doen! Ja het is echt voor jezelf zorgen dus wacht niet maak een afspraak en ervaar het zelf!!! "