top of page

Stress bij ouders

Sarah de Winter

Een kind dat anders is, is dat niet van 9 tot 17 uur.


Afgelopen week was het autisme week. Ik was naar een congres over autisme in Amsterdam, super interessant en inspirerend, maar ook confronterend. Ik woonde een workshop bij over Stress bij ouders van een kind met autisme. Maar ik gok er even op dat als je ouder bent van een kind dat geen autisme heeft maar wel anders is, dat je mogelijk een en ander zult herkennen.


Herken je de volgende klachten? Moeheid, spier,- en gewrichtspijn, last van je darmen en/of dat je gewoon te zwaar bent? Ruzie met je partner, uitputting, slaapproblemen en een machteloos gevoel?

Oftewel heb jij ook last van chronische stress?!


Gefeliciteerd, dan zou het kunnen dat je ook een bijzonder kind hebt en mocht je al een diagnose hebben, dan is daar waarschijnlijk al een hele struggle aan vooraf gegaan. Een van de artsen die deze lezing verzorgde benoemde dat ze bij haar onderzoek de bloeddruk van de kinderen moeten meten. Zij was echter van mening dat ze beter de bloeddruk van de ouders kon meten. De ouders zagen er namelijk wel heel gestrest uit.

Ik herkende deze klachten in ieder geval meteen; uitputting, last van mijn darmen en slaapproblemen. Doorslapen is een woord dat onze Daan sinds een jaar kent en ook toepast (na 5 jaar gebroken nachten). En hoe goddelijk het nu ook is, zo verschrikkelijk is het als je midden in die slapeloze nachten zit.

Ruzie met mijn partner, zeker weten. Als je maar lang genoeg niet voldoende slaap hebt dan lijkt het welbekende lontje niet gewoon wat korter te zijn, nee dan heb je gewoon geen lontje meer. Dan ontplof je gewoon om niks en dit vindt niet iedereen in het gezin altijd even gezellig, heb ik gemerkt. Laten we zeggen dat wij hier ook wel wat woorden met stemverheffing en handgebaren aan elkaar hebben gewijd (oftewel, lekker schreeuwend en huilend ruzie hebben gemaakt).

Nou, eigenlijk herkende ik alle klachten die ze benoemden.

Maar waar ik vooral op aansloeg was dat veel ouders (moeders) te zwaar zijn (ze noemden het daar netjes obesitas). Hoewel ik steeds lekkerder in mijn vel kom te zitten, is hier een heel ander proces aan vooraf gegaan.

Doordat ik zo weinig slaap had en dus moe was, had ik last van ontzettende eetbuien. En dan bedoel ik niet een klein eetbuitje, nee echt me helemaal volstoppen met chocolade en wat er ook maar in huis was. En als ik dan misselijk gegeten was, dan propte ik er (ongelofelijk maar waar) gewoon nog wat bij. Er bleek ook gewoon nog heel veel en steeds meer in te passen. Eigenlijk bijzonder hoe snel je je een ander eetpatroon kunt aanleren en hoe lastig je ervan afkomt (hoewel ik altijd wel een emotie-eter ben geweest).

Doordat ik zo moe was sportte ik niet meer. Ik had ook echt geen idee waar ik de energie vandaan moest halen om naar de sportschool te gaan. Daar voelde ik me dan weer rot over en besloot om dit gevoel dan ook maar weer weg te eten. Om me vervolgens weer rot te voelen over alles wat ik in mijn smoeltje had gestopt en mezelf daar dan heerlijk over te veroordelen. Dat stemmetje in mijn hoofd dat dan maar bleef roepen: ”Mijn hemel Sarah, zit er dan helemaal geen rem op? Stop eens met eten. Kun je nou echt niks?! En maar zeiken dat je zo dik wordt, rara hoe kan dat? Lekker blijven dooreten Sarah! Lekker blijven eten en maar zeuren dat je dikker wordt.”

En als ik niet aan het eten was, dan zorgde een wijntje of twee ook voor een heerlijk dempend gevoel, zo’n lekker roesje. Alles kwam even iets minder hard binnen…. Dus als het mooi weer was, dan hop naar buiten en heerlijk genieten van een wijntje noemde ik dat. Maar was het echt genieten, of dronk ik op dat moment gewoon even om het allemaal wat minder te voelen (en mezelf zielig te voelen, want ik had het toch al zwaar zat, dat begrepen niet veel mensen. Een kind hebben dat anders is was gewoon zwaar)!


Als we met Daan een tijdje in een wat rustigere fase zaten (we kennen namelijk heel erg dat bergop en bergaf idee) dan nam ik me telkens weer voor om te stoppen met die eetbuien, minder alcohol te drinken en het sporten en bewegen weer op te pakken. En dan in mijn gedachten ook meteen rigoureus. Het liefst elke dag sporten, nooit meer rotzooi eten en alleen in het weekend 1 wijntje. Allemaal doelen die die uiteraard gedoemd waren om te mislukken en dus ook binnen een week waren mislukt, waarna het hele feest van voren af aan weer begon. Tot ik besloot, dit moet anders, nee dit wil ik anders.


Vanuit een cursus die ik volgde kreeg ik de opdracht om na te gaan welke waarden voor mij belangrijk waren. Ik benoemde zelf gezondheid en vitaliteit, samen met nog een aantal andere. Nou, als ik deze waarden zo belangrijk vond dan mocht ik er ook naar gaan leven, vond ik zelf. Nu is dat makkelijker gezegd dan gedaan.

Ik wilde af van de zin; Ik MOET afvallen en besloot om dit te herformuleren naar; Ik maak bewuste keuzes als het gaat om voeding en beweging. In mijn agenda (een succesplanner, echt een aanrader) besloot ik om elke week bij mijn focuspunten, voeding en bewegen op te schrijven.

De spreuk die erbij stond was treffend:


“If today you are a little bit better than you were yesterday, then that’s enough” van David A. Bednar.


Dus vanuit daar startte ik, eerst met wandelen en 2 keer per week mediteren voor dummies (want die rust in mijn hoofd was ook nodig). Inmiddels train ik twee keer per week, een keer krachttraining en ik boks een keer (heerlijk op die zak slaan en alles eruit kunnen gooien, dat werkt voor mij echt geweldig). Ik wandel daarnaast nog. Ik heb nog steeds niet het figuur van Doutzen Kroes. Nee, ik heb zeker geen blokjesbuik en die ambitie heb ik ook niet. Wel ervaar ik meer energie, zit ik toch echt lekkerder in mijn vel en eet en drink ik bewuster. Ohja en een paar kilo lichter ben ik inmiddels ook.



Wil jij ook op zoek naar welke waarden voor jou belangrijk zijn en hoe je hiernaar kunt leven? Welke kleine stappen, groots kunnen voelen en hoe je jouw bloeddruk weer een beetje omlaag kunt krijgen? Welke kleine rustmomentjes je tussendoor kunt inplannen?

Neem contact met me op en we gaan samen op zoek naar welke kleine doelen met een groots gevoel we kunnen realiseren.








66 weergaven0 opmerkingen

Recente blogposts

Alles weergeven

Comments


bottom of page